The Way begint als de Amerikaanse oogarts Tom Avery een telefoontje krijgt dat elke ouder wel eens vreest. Een Franse politieman vertelt hem dat zijn veertigjarige zoon is omgekomen in een storm op de berg, terwijl hij de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela net was begonnen. Bám. Het verhaal gaat van start. En zodra Tom in Frankrijk het kistje met de as van zijn zoon overhandigd krijgt weet hij precies wat hem te doen staat: de as van zijn zoon naar Santiago brengen.
Het is druk op de pelgrimsweg naar Santiago. Maar Tom heeft geen behoefte aan gezelschap, zeker niet aan de drie irritante wandelaars die zijn reisgenoten blijken te worden op de lange tocht naar Santiago.
Tom zelf beent met grote passen door de Spaanse bergen en dalen alsof de duivel hem op de hielen zit. En steeds weer komt hij de drie reisgenoten tegen. Uiteindelijk vormen ze een kleurrijk kwartet dat de tocht samen volbrengt. Terwijl de saamhorigheid groter wordt, loopt ook de spanning op. Als de vrienden aan het eind van een wandeldag zijn neergestreken met een fles wijn, gooit Tom alles eruit. Boosheid, irritatie, verdriet, het komt allemaal voorbij. De wijn helpt zeker mee, maar ook het feit dat de leden van het kwartet elkaar zijn gaan vertrouwen maakt dat hij nu zijn emoties ruim baan durft te geven. De drie vrienden laten Tom op het dieptepunt van zijn reis, als hij ook hén op zijn aller-onredelijkst en aller-emotioneelst aanvalt, niet in de steek. Tom is niet alleen.
De inspiratie voor dit verhaal over menselijke emoties kreeg Estevez niet alleen van zijn half-Spaanse vader, maar ook uit het sprookje De Tovenaar van Oz. Ook daarin een hoofdpersoon (Dorothy) die de weg zoekt naar huis nadat haar vertrouwde wereld letterlijk omver is geblazen. Ook in dit verhaal komen drie reisgenoten haar vergezellen: een angstige leeuw, een blikken man die een hart wil krijgen, en een vogelverschrikker zonder brein. Ze stonden model voor respectievelijk Joost, Sarah en Jack.
Meer verklap ik maar niet over The Way, behalve dan dat alle leden van de groep aan het einde van de tocht emotioneel en spiritueel reuzenstappen verder zijn gekomen. En als groep hebben ze geleerd hoe ze samen kunnen dealen met individuele emoties.
Ik keek de film met een groep senior professionals en leiders, die bereid waren hun lessen al op te tekenen.
‘You don’t choose a life, you live one’ staat op de filmposter van The Way. Verdriet, rouw, angst, spanning, twijfel, onrust en andere emoties horen bij het leven. Je kunt er dus maar beter zo goed mogelijk mee leren omgaan. Het verhoogt je welzijn en veerkracht, zowel in je privéleven als in een zakelijke context.
04-02-2019